پیش از ورود بادکنک مصنوعی

پیش از ورود بادکنک مصنوعی، از بادکنک‌های طبیعی استفاده می‌شد. فرهنگ دهخدا در این باره می‌نویسد: مثانه گوسفند و گاو و مانند آن که بمالند تا نازک شود و باد در آن دمند و سر آن محکم کنند بازیچه کودکان را». این گونه بادکنک‌ها حتی در اروپا نیز کاربرد داشته‌است.

نخستین بادکنک نوین، بدست یک کشیش زادهٔ اهل برزیل پرتغالی، به نام بارتولومو دگوسماو (Bartolomeu de Gusmo) اختراع شد و نخستین نمایشگاه عمومی در دادگاه پرتغالی، در تالار کاسادا ایندیا(Casa da India) در لیسبون و در ۸ اوت سال ۱۷۰۹ بود. بادکنک رزینی بدست مایکل فارادی در سال ۱۸۲۴ اختراع شد. این بادکنک با هیدروژن باد شده بود و در آزمایش‌های او با این عنصر به کار می‌رفت.^[۱] شبیه‌ترین بادکنک‌ها به بادکنک‌های امروزی در لندن و در سال ۱۸۴۷ بدست ج.گ. اینگرام(J.G. Ingram) ساخته شد ولی فرآوری انبوه آن تا سال ۱۹۳۰ به تعویق افتاد.^{[نیازمند منبع]}

http://webdesiger24.blog.ir/1399/11/07/%D9%88%D8%B3%D8%A7%DB%8C%D9%84-%D9%85%D8%AE%D8%B5%D9%88%D8%B5-%D8%AC%D8%B4%D9%86-%D8%AA%D9%88%D9%84%D8%AF